10 mei 50 tinten regen en ode aan familie de Vries

Zoals jullie hebben kunnen lezen startte de dag met 2 uur bloggen. Ik heb daardoor opnieuw maar 80 km kunnen fietsen, maar ik lig op schema dus niets aan de hand. En als ik in deze omstandigheden al zover kom dan moet het bij gunstiger omstandigheden helemaal lukken.

Van vanmorgen 9 uur tot vanmiddag 3 uur heeft het stevig en van 4 tot 5 uur heeft het hárd geregend. Daarom 50 kleuren regen oftewel 50 beschouwingen van een fietser in de regen:

- Regen heeft geen kleur, maar de wolken waar het uit valt wel. En mijn gedachten ook.
- Als je het water op straat ziet stromen ga je omhoog.
- Als in de goot een fles ligt en er komt water uit de tuit dan zit er er gat in de bodem.
- Als het water niet stroomt ben je beneden.
- Als het water alle kanten op stroomt ben je boven.
- Als je geen tijd hebt om te kijken ga je hard naar beneden.
- Als de weg bruin is van de modder is het echt serieuze regen anders want anders was Frankrijk al lang verdwenen.
- Als je nat bent is het niet erg meer om nat te worden.
- Als je een goed regenpak hebt beginnen je problemen bij je voeten.
- Als je je tenen wil krommen maar je schoenen zuigen terug dan heb je pas echt natte voeten.
- Als het water in je schoenen klotst tot onder je oksels ben je nog natter.
- Natter dan nat kan niet.

Als je de rest van deze overpeinzingen wilt weten moet je een keer meefietsen in de regen.

En dan nu mijn ode aan de familie de Vries:

Ik moest vandaag voor het eerst 3 km met 7% omhoog. Ik reed toen 7 km per uur en had nog twee versnellingen over. Het was zwaar maar het ging. Hoe verhoudt zich dit tot de Alpe d`Huez? Die is 9 km, maar hoeveel %? En wat is de correctie factor voor 28 kilo bagage?

Ik dacht hieraan omdat de dag dat ik terug vlieg, familie de Vries plus schoonfamilie de Alpe d`Huez gaat bedwingen. Laura fietst ook mee. Dus Alle, Janny en anderen als jullie nu even de credentials van jullie team doorgeven via de reactie hieronder vangen jullie misschien nog wat extra sponsor geld.

Tja dat zijn zo van die dingen die door je heen gaan op zo`n dag.

Hoe blij je kan worden van een Citroën DS op een bochtige weg in Frankrijk.

Of hoe ineens een liedje in je hoofd speelt: La vie est chante." en je zit zomaar te huilen op je fiets.

Ik moet je mijn excuses maken: ik hoef niets anders te doen dan te fietsen en dan nog beleef ik veel meer dan ik je hier schrijven kan. En waar ik overnacht heb is ook al een fantastisch verhaal, maar dat vertel ik morgen.

Tot slot nog een prijsvraag. Voor wie het eerst een reactie geeft met het goede antwoord neem ik iets passends meer uit Santiago. Dit is de vraag: welke geur hier in Frankrijk herinnert me aan thuis? (reprise)