1 juni Aankomst
Blijf op de hoogte en volg Ger
01 Juni 2014 | Spanje, Santiago de Compostella
Je had dit bericht vast gisteren al verwacht, maar gisteren voelde Gerard zich steeds zieker. Ik vond het daardoor op een gegeven moment niet verantwoord door te fietsen en wilde zo ook niet aankomen. Onze aankomst moet immers wel een gezamenlijk feestje worden. We hebben geslapen in een Casa Rural in Roxo, 25 km voor Santiago.
De eigenaresse had erg met Gerard te doen en kwam met witte rijst thee en citroen, maar eerst wilde Gerard vooral slapen. Uiteindelijk hebben de goede zorgen van deze lieve mevrouw wel heel goed geholpen, want vanmorgen voelt hij zich weer kiplekker.
Ik heb voor mijzelf gezorgd want op hetzelfde moment als wij, komen twee Nederlandse dames aan: Tiny en Ria. Ik haal voor hen (en mijzelf) een dorpje terug een fles wijn. In ruil daarvoor zorgen zij voor het eten. Macaroni met aspergesalade die we krijgen van de eigenaresse van de Casa Rural. Erg lekker en gezellig, al mis ik vanavond natuurlijk in stilte wel mijn fietsmaatje.
Ben jij er inmiddels met mij van overtuigd dat tijdens een een Camino "alles vanzelf goed komt? “ Nee? Wat zeg je dan van dit derde koffieverhaal: Vanmorgen voor vertrek drink ik nog een kopje koffie, maar vergeet de pot oploskoffie aan Gerard terug te geven. Die blijft dus achter in de Casa Rural. Een probleem? Nee hoor! Want als wij vlak voor Santiago de beide dames nog een keer tegen komen, en ik van mijn koffie vergissing vertel, bieden zijn ons hun hele voorraad aan. Ze hebben tijdens hun tocht uiteindelijk niet één kop oploskoffie gedronken want liever gingen ze op een terrasje zitten. Ze zijn blij dat ze er nu iemand anders blij mee kunnen maken. En zo hebben we meer koffie als toen we uit Biarritz vertrokken… .
Vanmorgen doen we rustig aan, want nu heb ik voor het eerst deze reis hoofdpijn. Maar na een pilletje en enkele kilometers fietsen is ook dat voorbij. Het is vandaag een leuk en mooi tochtje met nog wel enkele gemene heuveltjes omhoog. Met 2 koffie (uh theepauzes, want we moeten de dames nog tegenkomen) stellen we de aankomst nog wat uit.
Dan zien we de stad, de twee spitsen van de kathedraal en een groot reuzenrad, dan het bord Santiago waar we een “finishfoto” maken voordat we de bebouwde kom binnenrijden. En om kwart voor twee fietsen we dan toch het plein voor de kathedraal op.
We worden gelijk al door mensen aangesproken en praten met handen en voeten ook weer met anderen. Daarna zit ik een kwartier op de grond in de zon naar de kathedraal te kijken om hier op deze plaats ook mentaal aan te komen en even “te gronden”. Te weten en te voelen dat ik echt ben aangekomen waar ik altijd naar toe wilde. Want zelfs nu ik hier ben is dat nog steeds een onwerkelijke gedachte.
Ik had bij mezelf emotie verwacht maar eigenlijk is er alleen een tevreden, intens voldaan, verstild gevoel.
Het voelt goed en het is goed zo!
Zoals ik gelezen en verwacht had, is rond de kathedraal veel gekkigheid. Levende standbeelden die allemaal Sint Jacobus uitbeelden en die tegen betaling met je op de foto willen. Souvenirwinkels en stalletjes, mensen die je aanspreken om bij hen (betaald) te komen overnachten, heel veel druk bezette terrasjes en vooral van alle kanten heel héél veel mensen.
Zoals ik enkele dagen geleden al aan je vertelde ga ik nog een epiloog schrijven. Het is nu nog te vroeg om goed onder woorden te brengen wat deze tocht met me gedaan heeft. Ik heb wel een kaart met een prachtige tekst die een deel hiervan goed beschrijft. Die zal ik na thuiskomst hier met je delen.
PILGRIM’S PRAYER
Although i may have traveled all the roads,
crossed mountains and valleys from East to West,
if i have not discovered the freedom to be my self,
i have arived nowhere.
Although i may have shared all of my possessions
with people of other languages and cultures;
made friends with Pilgrims of a thousand paths,
or shared albergue with saints and princes,
if i am not capable of forgiving my neighbor tomorrow
i have arrived nowhere.
Although i may have carried my pack from beginning to end
and waited for every Pilgrim in need of encouragement,
or given my bed to one who arived later than i,
given my bottle of water in exchange for nothing;
if upon returning to my home and work,
i am not able to create brotherhood
or to make happiness, peace and unity,
i have arrived nowhere.
Although i may have had food and water each day,
and enjoyed a roof and shower every night;
or may have had my injuries well attended,
if i have not discovered in all that the love of God,
i have arrived nowhere.
Although i may have seen all the monuments
and contemplated the best sunsets;
although i may have learned a greeting in every language
or tasted the clean water from every fountain;
if i have not discovered who is the author
of so much free beauty and so much peace,
i have arrived nowhere.
If from today i do not continue walking on your path,
searching and living according to what i have learned;
if from today i do not see in every person, friend or foe
a companion on the Camino;
if from today i cannot recognize God,
the God of Jesus of Nazareth
as the one God of my life,
i have arrived nowhere. Fraydino
Voor nu kan ik hier wat deze reis voor mij heeft betekent, al is het nog stamelend en aarzelend, als volgt voor je beschrijven: Het voelt alsof ik een schatkist heb gekregen die de afgelopen weken wijd open heeft gestaan om alle vergezichten, ontmoetingen, omstandigheden, gedachten en emoties in te verzamelen. Vandaag gaat deze kist voorzichtig dicht. Er zit een cijferslot op met de code 2, 6. De cijfers van mijn basis versnelling in de bergen. En deze kist zal ik de komende dagen en jaren heel vaak opendoen om zomaar aan een bepaalde dag, ontmoeting of routedeel terug te denken. En als je dat leuk vindt kunnen we natuurlijk ook een keer samen in de kist kijken.
Ik typ dit blog in de anderhalf uur dat we in de rij staan voor onze Compostella. Nu zijn we gelukkig bijna aan de beurt. Tot later.
Vlak voor het online zetten van deze laatste blog ben ik hier nog even. We hebben beiden onze Compostella gekregen, hebben elkaar eens goed omhelst, zijn op een terrasje in de zon achter een mooi glas bier gaan zitten en vervolgens de drukte uit gefietst in de richting van Cabo Finisterre. In mijn epiloog het volgend weekend zal ik je laten weten of we ook dat gehaald hebben.
Ik heb al even een aantal reacties gezien naar aanleiding van het door José op mijn blog geplaatste aankomst bericht. Ook namens Gerard heel erg bedankt hiervoor. Evenals voor jouw reactieberichtjes of het alleen meelezen en op afstand met ons meereizen op deze mooie pelgrimstocht. Mede daardoor is dit voor ons een heel bijzondere mooie reis geworden en is mijn Santiago schatkist tot de rand gevuld
Heel veel dank, het ga je goed en tot ziens in Nederland. Tot slot van deze blog mede namens Gerard een laatste allerhartelijkste liefdevolle pelgrimsgroet uit een nu gelukkig droog en zonnig Spanje!
Ger
De eigenaresse had erg met Gerard te doen en kwam met witte rijst thee en citroen, maar eerst wilde Gerard vooral slapen. Uiteindelijk hebben de goede zorgen van deze lieve mevrouw wel heel goed geholpen, want vanmorgen voelt hij zich weer kiplekker.
Ik heb voor mijzelf gezorgd want op hetzelfde moment als wij, komen twee Nederlandse dames aan: Tiny en Ria. Ik haal voor hen (en mijzelf) een dorpje terug een fles wijn. In ruil daarvoor zorgen zij voor het eten. Macaroni met aspergesalade die we krijgen van de eigenaresse van de Casa Rural. Erg lekker en gezellig, al mis ik vanavond natuurlijk in stilte wel mijn fietsmaatje.
Ben jij er inmiddels met mij van overtuigd dat tijdens een een Camino "alles vanzelf goed komt? “ Nee? Wat zeg je dan van dit derde koffieverhaal: Vanmorgen voor vertrek drink ik nog een kopje koffie, maar vergeet de pot oploskoffie aan Gerard terug te geven. Die blijft dus achter in de Casa Rural. Een probleem? Nee hoor! Want als wij vlak voor Santiago de beide dames nog een keer tegen komen, en ik van mijn koffie vergissing vertel, bieden zijn ons hun hele voorraad aan. Ze hebben tijdens hun tocht uiteindelijk niet één kop oploskoffie gedronken want liever gingen ze op een terrasje zitten. Ze zijn blij dat ze er nu iemand anders blij mee kunnen maken. En zo hebben we meer koffie als toen we uit Biarritz vertrokken… .
Vanmorgen doen we rustig aan, want nu heb ik voor het eerst deze reis hoofdpijn. Maar na een pilletje en enkele kilometers fietsen is ook dat voorbij. Het is vandaag een leuk en mooi tochtje met nog wel enkele gemene heuveltjes omhoog. Met 2 koffie (uh theepauzes, want we moeten de dames nog tegenkomen) stellen we de aankomst nog wat uit.
Dan zien we de stad, de twee spitsen van de kathedraal en een groot reuzenrad, dan het bord Santiago waar we een “finishfoto” maken voordat we de bebouwde kom binnenrijden. En om kwart voor twee fietsen we dan toch het plein voor de kathedraal op.
We worden gelijk al door mensen aangesproken en praten met handen en voeten ook weer met anderen. Daarna zit ik een kwartier op de grond in de zon naar de kathedraal te kijken om hier op deze plaats ook mentaal aan te komen en even “te gronden”. Te weten en te voelen dat ik echt ben aangekomen waar ik altijd naar toe wilde. Want zelfs nu ik hier ben is dat nog steeds een onwerkelijke gedachte.
Ik had bij mezelf emotie verwacht maar eigenlijk is er alleen een tevreden, intens voldaan, verstild gevoel.
Het voelt goed en het is goed zo!
Zoals ik gelezen en verwacht had, is rond de kathedraal veel gekkigheid. Levende standbeelden die allemaal Sint Jacobus uitbeelden en die tegen betaling met je op de foto willen. Souvenirwinkels en stalletjes, mensen die je aanspreken om bij hen (betaald) te komen overnachten, heel veel druk bezette terrasjes en vooral van alle kanten heel héél veel mensen.
Zoals ik enkele dagen geleden al aan je vertelde ga ik nog een epiloog schrijven. Het is nu nog te vroeg om goed onder woorden te brengen wat deze tocht met me gedaan heeft. Ik heb wel een kaart met een prachtige tekst die een deel hiervan goed beschrijft. Die zal ik na thuiskomst hier met je delen.
PILGRIM’S PRAYER
Although i may have traveled all the roads,
crossed mountains and valleys from East to West,
if i have not discovered the freedom to be my self,
i have arived nowhere.
Although i may have shared all of my possessions
with people of other languages and cultures;
made friends with Pilgrims of a thousand paths,
or shared albergue with saints and princes,
if i am not capable of forgiving my neighbor tomorrow
i have arrived nowhere.
Although i may have carried my pack from beginning to end
and waited for every Pilgrim in need of encouragement,
or given my bed to one who arived later than i,
given my bottle of water in exchange for nothing;
if upon returning to my home and work,
i am not able to create brotherhood
or to make happiness, peace and unity,
i have arrived nowhere.
Although i may have had food and water each day,
and enjoyed a roof and shower every night;
or may have had my injuries well attended,
if i have not discovered in all that the love of God,
i have arrived nowhere.
Although i may have seen all the monuments
and contemplated the best sunsets;
although i may have learned a greeting in every language
or tasted the clean water from every fountain;
if i have not discovered who is the author
of so much free beauty and so much peace,
i have arrived nowhere.
If from today i do not continue walking on your path,
searching and living according to what i have learned;
if from today i do not see in every person, friend or foe
a companion on the Camino;
if from today i cannot recognize God,
the God of Jesus of Nazareth
as the one God of my life,
i have arrived nowhere. Fraydino
Voor nu kan ik hier wat deze reis voor mij heeft betekent, al is het nog stamelend en aarzelend, als volgt voor je beschrijven: Het voelt alsof ik een schatkist heb gekregen die de afgelopen weken wijd open heeft gestaan om alle vergezichten, ontmoetingen, omstandigheden, gedachten en emoties in te verzamelen. Vandaag gaat deze kist voorzichtig dicht. Er zit een cijferslot op met de code 2, 6. De cijfers van mijn basis versnelling in de bergen. En deze kist zal ik de komende dagen en jaren heel vaak opendoen om zomaar aan een bepaalde dag, ontmoeting of routedeel terug te denken. En als je dat leuk vindt kunnen we natuurlijk ook een keer samen in de kist kijken.
Ik typ dit blog in de anderhalf uur dat we in de rij staan voor onze Compostella. Nu zijn we gelukkig bijna aan de beurt. Tot later.
Vlak voor het online zetten van deze laatste blog ben ik hier nog even. We hebben beiden onze Compostella gekregen, hebben elkaar eens goed omhelst, zijn op een terrasje in de zon achter een mooi glas bier gaan zitten en vervolgens de drukte uit gefietst in de richting van Cabo Finisterre. In mijn epiloog het volgend weekend zal ik je laten weten of we ook dat gehaald hebben.
Ik heb al even een aantal reacties gezien naar aanleiding van het door José op mijn blog geplaatste aankomst bericht. Ook namens Gerard heel erg bedankt hiervoor. Evenals voor jouw reactieberichtjes of het alleen meelezen en op afstand met ons meereizen op deze mooie pelgrimstocht. Mede daardoor is dit voor ons een heel bijzondere mooie reis geworden en is mijn Santiago schatkist tot de rand gevuld
Heel veel dank, het ga je goed en tot ziens in Nederland. Tot slot van deze blog mede namens Gerard een laatste allerhartelijkste liefdevolle pelgrimsgroet uit een nu gelukkig droog en zonnig Spanje!
Ger
-
01 Juni 2014 - 23:26
Wiro:
Hoi Ger, geniet ervan en ik kijk uit naar je epiloog. In ieder geval tot ziens (where ever it may be) en jij bedankt dat ik even op je bagagedrager mocht meereizen.. -
01 Juni 2014 - 23:48
Rita Margreet:
Jouw laatste verslag ontroert ons:wat een rijkdom om mee terug te nemen.Nu genieten .
Liefs MargreetRita -
02 Juni 2014 - 08:32
Pa Theo:
Gisteren dus iets te vroeg gejuicht, maar mijn bewondering voor j(ulli)e prestatie is geweldig!
-
02 Juni 2014 - 08:51
Hans En Leonie:
Gefeliciteerd jullie beiden. Gewoonweg fantastisch, we hebben veel bewondering voor jullie doorzettingsvermogen. Tegenslag leer je overwinnen, zo is het wel! Geniet nog even, we zullen blij zijn Ger, als we je weer in Zoetermeer mogen verwelkomen. H&L -
02 Juni 2014 - 09:38
Ria Vandervelde:
Ger, gefeliciteerd het moet een geweldig gevoel geven als je er bent en al die mensen om je heen wat een overwinning proficiat, hier volgen nog wat wijze woorden.
De tocht der tochten is gereden de pelgrimage is volbracht.
Het lichaam is gelouterd, de geest is gesterkt.
En waar de harten vol van waren is omgezet in pieken en dalen.
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, je kan het nooit voorzien.
Maar een ding weet ik zeker, die schatkist geraak je nooit meer kwijt.
De rijkdom in jezelf!!!
Groetjes, Ria. -
02 Juni 2014 - 10:43
Truus En Piet:
Hoi Ger. Geweldig!! Fijn dat jullie goed zijn aangekomen. Bijzonder en ontroerend hoe je die eerste ervaring van "daar zijn" beschrijft. Merkwaardig toch dat je als pelgrim op zoek bent naar een waardevolle innerlijke beleving, maar dat je bij aankomst bij het doel, verwelkomd wordt door een enorme verwarrende commerciële chaos. Je kijkt dan snel daar doorheen en gaat weer op tocht naar de stilte ! Gefeliciteerd.
Wij, je peettante en -oom hebben met gretigheid je verhalen gelezen en kijken uit naar de epiloog !
Ook je mede-pelgrim, Gerard, proficiat. Geniet beiden nog enkele dagen van het warme land. Truus en Piet. -
02 Juni 2014 - 14:12
Wil V Warmerdam [tante]:
Ger en Gerard gefeliciteerd met het bereiken van het beoogde doel.FANTASTISCH!!!!
Geniet nog maar lang na. GRoetjes tante Wil -
02 Juni 2014 - 14:53
Sandra Kester:
Ger, gefeliciteerd een hele goede prestatie !!!! -
02 Juni 2014 - 19:59
Elly En John:
Ger,
Een diepe buiging. Wat fantastisch dat je dit hebt volbracht. We wachten op nog meer verhalen. José, ook voor jou chapeau. Je moest immers van een afstand een maand lang vertrouwen op de goede afloop. -
03 Juni 2014 - 10:13
Olga Dobbe:
Hi Ger, geweldig dat je het hebt gehaald, maar had niet anders verwacht. Als ik je op weg van/naar huis voorbij zag fietsen. net even tijd voor een praatje ging je als een speer. Dank je dat je mij hebt laten weten dat je dit van plan was en heb je graag gevolgd. Ik heb het als sporter gevolgd, maar vind het heel interessant om te lezen dat jij ook nog een ander doel hebt gehaald. groetjes Olga -
03 Juni 2014 - 12:40
Anton & Eddy:
Hoi Ger,
Op een later moment hoop ik je blog te gaan lezen, ik ben benieuwd !
We hebben elkaar helaas onderweg niet meer ontmoet, maar die ene keer was en goed en mooi moment, waarbij we koffie en woorden over wat ons bezig houd hebben gedeeld, dat we niet vergeten zijn.
Wij hebben gekozen voor een rustdag hier in Sarria en hopen donderdag Santiago binnen te rijden...
Een hartelijke groet van Eddy en mij,
Anton -
03 Juni 2014 - 13:46
Carolien Planken:
hi Ger,
wat een super prestatie! fijn dat het zoals je er nu over denkt een goede , mooie en waardevolle tocht is geweest.
fijn dat je de laatste 2 weken samen hebt kunnen fietsen en delen, leek mij toch wel prettiger voor je zelf en het thuis front.
ook bij dit bericht een traan laten lopen, waarom??????? meeleven met jou, misschien is er iets wat ik zelf onbewust zou willen? effin ik kom er nog wel achter.
fijn dat José en de kinderen je donderdag weer in de armen kunnen sluiten.
jullie ronden hier een mooie periode mee af. tot gauw. groetjes en liefs van Carolien -
03 Juni 2014 - 14:51
Bas Van Der Bilt:
Prachtige prestatie, zowel mentaal als fysiek. Heb ik veel bewondering voor! -
03 Juni 2014 - 15:00
Marieke Burbach:
Hoi Ger,
Geweldig dat jullie zijn aangekomen! Geniet ervan.
Groetjes, Marieke -
03 Juni 2014 - 16:08
Liset :
Ontzettend knap wat jullie gedaan hebben! Erg leuk om de dagen via de blog te volgen!
Groetjes, Liset -
03 Juni 2014 - 21:19
Rob :
Hoi Ger,
Wat geweldig. Trots op jullie. Een onvergetelijke ervaring rijker. Heel veel bagage om over na te denken, te koesteren.
Tot gauw.
Nog wel even dit:
En waaien blijft de Geest,
bezielen, inspireren,
dat je met hart en ziel
Hem volgt op zijn wegen
Die weg en waarheid is
en leven.
En waaien blijft de Geest
Over de grenzen heen,
dat je elkaar verstaat
de taal der liefde spreekt
tot eenheid, broederschap
en vrede.
En waaien blijft de Geest
Over de tijden heen.
Jouw ontmoetingen, ervaringen
gesproken of geschreven;
Gods adem worde ons
gegeven -
04 Juni 2014 - 11:21
Sonja:
Lieve Ger,
Ik heb jouw blog t/m 28 mei in zijn geheel gelezen van begin tot die datum. Het las als een spannend boek dat je niet kunt wegleggen. Maar het moest op een gegeven moment wel, wilde ik nog een paar uurtjes slaap pakken voor ik de volgende dag moest werken. Vandaag, 4 juni, heb ik de laatste dagen van je "boek" gelezen.
Ik heb genoten van je reisverslagen. Daardoor reis je inderdaad in gedachten op je bagagedrager mee. Heel bijzonder vind ik het dat je je ook zo kwetsbaar opstelt. Je gedachten, gevoelens, je deelt het allemaal met ons. Ontroerend vind ik dat!
Proficiat met het halen van je doel. Ik hoop dat het je gebracht heeft bij datgene waarnaar je op zoek was.
Nu ben je waarschijnlijk de laatste dag nog aan het genieten van de Spaanse zon. Voor morgen wens ik je een goede terugvlucht en kun je gaan genieten van het weer samen zijn met je José en gezin!
liefs,
Sonja
en de hartelijke groeten van Jan. -
04 Juni 2014 - 11:48
Matthé:
Hoi Ger,
Ongelofelijk mooi dat jullie in Santiago zijn aangekomen.
Zondag hadden we de viering om 12.00 uur in de Wijngaard en we hebben je letterlijk naar binnen gebeden. We konden -net- niet je laatst blog voorlezen, ik had de Ipad mee genomen voor het geval dat. Maar dat doen we dan gewoon a.s. zondag.
Heel veel sterkte en vooral plezier bij het weer terugkomen, ook dat zal bijzonder zijn.
Un abrazo fuerte!
Ellen en Matthé
-
04 Juni 2014 - 15:16
John Rosema:
Ger,
Gefeliciteerd met je aankomst. En "een tevreden, helemaal voldaan, verstild gevoel" is ook emotie ;-)
Geniet er met volle teugen van!
John -
04 Juni 2014 - 22:29
Ernestine Boere:
Chapeau! -
05 Juni 2014 - 14:41
Peter Van Veen:
Van Harte! Lees net je blogs achter elkaar. Wat een overweldigende ervaringen! Erg mooi om te lezen en ik hoop dat je inmiddels veilig thuis ben... klinkt als 'verrijkt' ;)
Hartelijke groet, Peter -
06 Juni 2014 - 13:51
Tessa:
Gefeliciteerd ger! -
20 Juni 2014 - 22:03
Bernard & Annie Serné:
Hoi Ger,
Gefeliciteerd met je volbrachte Camino.
Wij zijn op dezelfde dag gearriveerd en zijn zondags bij de dienst in de cathedraal geweest. Ook het wierookvatslingeren hebben we meegemaakt. Erg indrukwekkend, maar ook wel een beetje poppenkast.
Inmiddels hebben we de noordelijke terugtocht erop zitten (ook heel erg fantastisch.)
We fietsen nu de Katarenroute tot Narbonne en zitten nu vlakbij St. Girons.
Vanaf Narbonne zakken we weer af naar Nederland via de route die van Amsterdam naar Barcelona en vice versa loopt.
Het gaat allemaal voorspoedig zonder noemenswaardige problemen.
Er staat hier op elke hoek wel een kruis met daaraan hangend een manspersoon in een nogal onvoordelige positie. We vinden dat een beetje afdoen aan het reisgenoegen. Onvoorstelbaar dat anno 2014 er hele volksstammen deze nare godsdienst blijft belijden.
Voor ons is deze reis een bevestiging van de drang om alles te willen onderwerpen aan de de behoeften van de mensheid. Geen cm. is omberoerd gebleven en alles heeft een bestemming.
Maar het is een fantastische belevenis om er doorheen te fietsen.
We zijn inmiddels al wel honderd keer gefotografeerd en gefilmd, maar op jouw blog konden we niks vinden.
Misschien kun je er een mailtje aan wagen, dat zouden we op prijs stellen.
Groeten, A&B.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
