En dan rijden we de straat uit. Als ik op de hoek probeer te zwaaien val ik door het zware stuur al bijna om. Thijs begeleidt me naar de Rotte. Veel woorden zijn er niet meer, maar Thijs wat een toffe manier om me op weg te helpen!

En dan vertrekken Anton en ik van het punt waar mijn proloog is geëindigd. Het is mooi weer en een beetje tegenwind zijn we wel gewend. Alleen bij Kinderdijk raken we tussen alle molens even de weg kwijt. Blijkt dat we ons toch tussen alle Japanners en andere toeristen die het fenomeen fietspad niet kennen door moeten wurmen. In Oud Alblas neemt Anton afscheid en maak ik mij klaar voor de eerste helling: de Moerdijkbrug.

In Wagenberg groet ik een echtpaar met fietsen die in een voortuin op een kerkbank zitten; dat is raar. En terwijl ik door rijd realiseer ik mij dat ik daar mijn eerste Sint Jacob schelp zie met een lessenaar ernaast. Daar zou wel eens een stempel in kunnen zitten! Ik fiets dus terug. Het echtpaar dat net wegrijdt kijkt mij een beetje vreemd aan. In de lessenaar blijkt geen stempel te liggen maar wel een boek met verhalen en groeten van mensen die eerder op de bank zaten. Opvallend veel Santiago gangers. Lekker in het zonnetje lees ik de verhalen en laat ik ook zelf een groet achter. Als de eigenaar een parasol komt brengen raken we gezellig aan de praat.

Even onder Breda lig ik een uurtje in de zon en ga zelfs nog even in het water, koud maar niet zo koud als ik verwachtte.

Dan door naar België waar ik na lang zoeken in Rijkevorsel een camping vind. Tent opzetten, eten, douchen en slapen. De blog komt morgen wel.