26 mei The American way
Blijf op de hoogte en volg Ger
26 Mei 2014 | Spanje, León
De eerste 20 km is een grindpad dat we delen met de wandelende pelgrims. En dat merken er nu nog aan onze schorre keel. Want andere pelgrims voorbij rijden zonder iets te zeggen dat doe je niet. Dus zeggen we in het eerste anderhalf uur van vandaag 371 keer "buen Camino". Dit klinkt misschien wat zwaar maar we genieten er allebei van. Het is een leuke onderbreking in deze Spaanse hoogvlakte waarin je 20 tot 30 km rechtuit kan fietsen door vlak bouwland zonder een enkele boom of andere afwisseling. Alleen om de 10 tot 15 km een uitgestorven dorpje.
Tijdens het maken van een foto verlies mijn handschoen en raak aan de praat met 3 Engels sprekende pelgrims. Zij vinden onze 25 kg bagage "impressive". Maar wij vinden het juist "impressive" om iedere dag met een rugzak van 10 kg te lopen.
Weer bij Gerard ben stapt hij net af bij een bankje voor een kop koffie en raken we aan de praat met een Amerikaan. Hij heeft zich door een taxi laten afzetten en gaat nu de hele dag kijken naar binnenkomende pelgrims. Niet vrijwillig, want hij heeft een ontstoken kleine teen en hoopt dat hij met een dag rust weer verder kan: "how one little toe can ruin your day". Het is leuk praten met deze positief ingestelde man. Hij woonde tot voor kort in Wassenaar waar hij werkte voor de NAVO, Nu doet hij voor hij terugkeert naar Amerika de Camino, samen met zijn “cousin”.
Even later weer op "ons eigen asfalt”, beginnen Gerard en ik een wat diepgaander gesprek maar komen er al snel achter dat bergopwaarts daar niet het goede moment voor is. Het valt Gerard op dat ik weinig doorvraag. Dat klopt en doe ik min of meer bewust, omdat ik de privacy van de ander wil respecteren. Maar eerlijk gezegd vraag ik inderdaad wel heel weinig door en zou ik dat best wat vaker juist wél mogen doen. Zo zie je maar weer op de Camino gaat geen dag zomaar voorbij.
Als we bij de geplande camping komen blijkt dat niet meer dan een grappig veldje in een vrijwel uitgestorven dorpje. We besluiten door te rijden en eindigen op een tweepersoonskamer in een Hostel in Leon aan een voetgangersstraat die naar de pelgrimsbrug leidt. Als we vanuit ons Frans balkonnetje naar rechts kijken kunnen we in de verte zelfs de kathedraal zien. Terwijl Gerard zijn bed opzoekt typ ik nog snel mijn dagelijkse blog die ik morgenochtend weer voor jou online zal zetten.
Ons wacht hierna de laatste vlakke dag en dan gaan we klimmen naar 1500 meter met op de top het Cruz de Ferro.; daarover later meer. Eerst gaan we morgen nog een stukje van de stad Leon bekijken.
Voor nu speciaal voor jou groeten van Gerard en mij.
-
27 Mei 2014 - 14:11
Piet Van Vilsteren:
Hoi Ger. Dat crusso ferro is al aardig in de buurt denk ik. Maar even iets anders. Ik heb altijd begrepen dat er onderweg ook een plek is waar alle pelgrims een kiezelsteen op een bergje leggen om een goede aankomst af te bidden. Hebben jullie dat nog niet gehad, of vergeten?? Hoe dan ook, wij wensen jullie nog veel genoegen, stilte en devotie toe. Groetjes van tante Truus en mij, Piet. -
27 Mei 2014 - 21:01
John En Elly:
Hallo Ger en Gerard,
We krijgen door het lezen van alle verhalen steeds meer bewondering voor jullie. Wat een tocht.
Blijf van alles genieten dan houden jullie vol tot het einde.
Wij blijven jullie volgen.
Groeten van ons uit het natte Nederland.
John en Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley