23 mei Tegenwind - Reisverslag uit Belorado, Spanje van Ger Vilsteren - WaarBenJij.nu 23 mei Tegenwind - Reisverslag uit Belorado, Spanje van Ger Vilsteren - WaarBenJij.nu

23 mei Tegenwind

Blijf op de hoogte en volg Ger

23 Mei 2014 | Spanje, Belorado

Vandaag was heftig, maar laat ik bij het begin beginnen. Vlak bij onze tent is een overdekte picknicktafel waar we ontbijten, want het regent weer eens. Als we klaar zijn worden we afgelost door een Frans gezin dat met drie kleine kinderen, twee fietsen en één tentje op fietsvakantie is. En wij vinden onze tocht al heftig; hoe doen ze het?
Alweer kunnen we de tenten oppakken als het even droog is, maar direct daarna regent het opnieuw. Via de bakker (twee stokbroden en iets wat op croissants lijkt) rijden we het dorp uit.

Vandaag gaan we proberen iets op de route in te lopen, door een paar shortcuts te nemen. Als eerste nemen we, ("Wie is bang van wat gravel?" Wij niet!) een stuk van de wandelaars route. Maar als ik een cruciaal bordje mis komen we op een stukje ongeordende keien terecht. Samen slepen we om de beurt de fiets van Gerard en die van mij naar boven en uiteraard maken we daar een mooie foto van. Boven aangekomen hebben we onder de bomen door over de wijnvelden een prachtig uitzicht op bergen in de verte met sneeuw op de top. En dan komen we tot de ontdekking dat de vele pelgrims die passeren dit geen van allen zien; ze hebben alleen oog hebben voor het moeilijke pad dat ze gaan. Wij verrichten dus een goede daad door hen op het mooie uitzicht te wijzen en dat levert vele enthousiaste reacties op. Een Japanner gaat zelfs zo uit zijn dak dat het niet netjes zou zijn als ik dat hier voor jou verder zou beschrijven.

De tweede shortcut levert 5 kilometer winst en scheelt twee hellingen, maar kost door de harde tegenwind ook heel veel kracht. Uiteindelijk staat bij ons 70 kilometer op de teller en hebben we er volgens de route 77,5 kilometer afgelegd. Kijk, dat is fijn, maar het was zwaar, want zeker 60 van die 70 kilometer was met hevige tegenwind. Opnieuw moesten we zelfs bij het afdalen meetrappen om vooruit te komen.

We kopen deze dagen ‘s-morgens een reep chocola die we ‘s-middags als troostvoer inzetten als het ons te moeilijk wordt. En ik moet je verklappen ook vandaag ging die reep chocola schoon op.

Het laatste stuk valt ons vandaag heel erg tegen: 20 kilometer kaarsrechte weg, vals plat naar boven met volle wind van voren. Veel harder dan 10/12 kilometer gaan we niet dus het duurt in tijd ook nog eens lang. Weliswaar rijd ik steeds een stukje weg van Gerard, maar als ik boven of onder aan de helling of bij een afslag wacht is het Gerard die positief blijft roepen, "Kom we gaan weer". Ik ben dan ook blij dat Gerard er nu bij is, want zonder hem had ik de 70 kilometer vandaag beslist niet gehaald.

En we hebben een slaapplaats gevonden! We slapen vanavond voor zes euro in een stapelbed met twintig ons niet bekende mensen in Albergue Caminante. Dit is zelfs goedkoper dan kamperen. Voor tien euro nemen we het diner erbij en dat levert de man twee volle borden lekker eten op. We gaan zo uitproberen of het ontbijt van drie euro ook zo lekker is. Het is trouwens fantastisch hoeveel verschillende mensen hier rondlopen. Allerlei talen door elkaar uiteraard en ook heel verschillend types. Er is zelfs een meneer met oorbellen, oogschaduw en roze beenwarmers. En als je ziet hoe de mensen op slippers wankel rond waggelen is niet voor te stellen dat ze vandaag weer voor 20 of meer kilometers gaan. Wij moeten trouwens zelf ook uitkijken waar we lopen want voor je het weet struikel je over iemand die op de grond rek en strek oefeningen ligt te doen.
Om tien uur naar bed gestuurd worden is tenslotte voor ons beiden ook een ervaring van lang geleden.

Ik ben vandaag in gedachten bij de kinderen die vanavond hun vormsel gaan doen. Fijn dat Ria en Liesbeth nog een keertje bijspringen. Ik wens de werkgroep veel succes en iedereen een heel mooie viering toe. Ik ga proberen een kaarsje voor de kinderen op te steken en hoop dat ik dit keer weer een echte kan vinden. Want hier in Spanje staat in de meeste kerken een houten kast met glazen deksel waar na inworp van een paar muntjes één of meer elektrisch kaarsjes gaan branden. Beter voor het gebouw maar voor ons voelt het nep.

Nu het beste maar weer, maak er een mooie dag van, dan doen wij dat ook!

  • 24 Mei 2014 - 18:04

    Wiro (neef Van Ger):

    Hi G&G,

    Dat gaat helemaal goed ondanks de straffe tegenwind... vandaag, de 24ste, waarschijnlijk Burgos gepasseerd? Mooie stad en een geweldig mooie kathedraal, hoewel niet in jou straatje Ger. Cultuur historisch gezien erg boeiend.
    Ook een heerlijke stad om weer onder de mensen te zijn en daarna door naar de volgende beproevingen....

    Succes!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Ger

De meesten die dit verhaal lezen kennen mij. Maar omdat jij misschien bij toeval op dit verhaal bent gestuit een klein woord vooraf, zodat je weet wie ik ben; in hoofdlijnen althans. Oké dan, ik ben Ger van Vilsteren, 53 jaar geleden op 4 oktober 1960 geboren in Hattem, aan de overkant van de IJssel bij Zwolle. Met mijn vader die eerst militair en later als planoloog provincieambtenaar werd, ben ik samen met mijn moeder, broer en zusje vele malen meeverhuisd. Nu staat mijn huis vreugdevol in Zoetermeer, al ligt een klein een deel van mijn hart nog steeds in Groningen, waar ik in vanaf mijn middelbare schooltijd 16 jaar heb gewoond en mijn lief ontmoette. Daags voor mijn vertrek vier ik het dertig jarig huwelijksfeest met mijn lieve Joos, José voor jullie, die ik 37 jaar geleden al leerde kennen op het Sint Maartenscollege en bij dansschool Lesterhuis in Groningen. Samen met haar hoop ik nog lang net zo gelukkig te blijven als toen we gingen samenwonen aan de Turfsingel 66 in Groningen. En met haar samen hoop ik oud te worden tot ik de “oude Semelaar” zal zijn, waar we het 37 jaar geleden samen al over hadden. Ik kan nu weg want mijn lieve kinderen Anouk van 27, Thijs van 24 en Iris die op de dag voor vertrek 19 wordt, wonen nog thuis en ik ben trots op ze! Ze maken inmiddels hun eigen leuke, mooie en gelukkig steeds vaker (denk ik) verstandige keuzes. Ze hebben alle drie een leuke lieve vriend of vriendin en helpen de komende 31 dagen José thuis natuurlijk zoveel ze kunnen. Ik werk met groot plezier als (te) drukke controller bij SSC-ICT Haaglanden, onderdeel van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Waar dit fout ging? Door in 1979 naast mijn accountantsstudie zeven jaar te gaan werken op twee accountantskantoren en een jaar met tegenzin in militaire dienst. Door in de zeven heel mooie jaren bij PTT Post naar het westen te zijn gelokt, daar veertien jaar mijn kracht en kunde te geven aan het Ministerie van Economische Zaken en door zeven jaar geleden mijn huidige kantoorgebouw in Den Haag binnen te lopen bij de Shared Services Organisatie van toen nog het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Is dit voor jou genoeg voor nu ? Ik denk dat als je besluit al lezend met mee te reizen, je mij misschien nog wel beter zult leren kennen dan ik mijzelf. Want kun je jezelf ooit zo goed kennen als de ander ?

Actief sinds 21 April 2014
Verslag gelezen: 233
Totaal aantal bezoekers 22676

Voorgaande reizen:

05 Mei 2014 - 05 Juni 2014

Fietstocht van de schelp

Landen bezocht: