22 mei Pech onderweg

Vanmorgen kunnen we voor het eerst samen voor de tent ontbijten in plaats van in het toiletgebouw. Nu zijn de toiletgebouwen hier erg luxe, maar een beetje meer privé voor de tent is toch een stuk leuker. We hebben er zelfs even zon bij.
Vandaag is het behalve af en toe wat gemiezer droog. Wel koud, zo'n vijftien graden, dus weer een hoop gedoe met broeken en jacks aan en uit. Vooral de overschoenen voor in de regen zijn om te lachen. Ze zien er niet uit en ik ben zittend op de grond toch gauw vijf minuten per schoen verder voor ik ze aan heb.

Ik zorg vandaag voor oponthoud door een schakelfout waarbij mijn ketting helemaal vast draait. Afijn alle tassen eraf, fiets op de kop en prutsen maar. Uiteindelijk lukt het ons en we geven de ketting en derailleur gelijk een grondige schoonmaakbeurt. Maar het kost ondertussen wel veel tijd. Gelukkig werkt alles weer, al gaat het schakelen naar de tweede versnelling aan de voorkant nu wat moeizaam. Voorzichtig aan dus maar.

Vandaag komen we ook de drie Friezen van de lange klim vanuit Saint Jean weer tegen. En hoewel we over en weer grapjes maken en elkaar bemoedigen, hebben Gerard en ik beiden het gevoel van “nu even niet meer”. Onbedoeld ga je toch naar ze uitkijken: wie rijdt voor, komen ze er al aan, en dat leidt al met al behoorlijk af van onze eigen tocht.
Gerard vindt het bovendien behoorlijk frustrerend dat één van de drie die op een elektrische fiets rijdt en in onze ogen volkomen onterecht volhoudt daar weinig voordeel van te hebben. Iedere keer als wij ze zien rijdt hij wel weer voorop en bergopwaarts trapt hij toch heel wat minder vaak rond dan wij.

Na Pamplona blijkt vandaag Logrono ook een erg leuke plaats. Veel winkeltjes, mooie gebouwen en een gezellige drukte op straat.

We krijgen samen inmiddels ook een aardige dagroutine. Bijvoorbeeld bij het aankomen op de camping, met tent opzetten, even relaxen, eten koken, douchen, bloggen, thee drinken en slapen gaan. Anders dan de eerste twee weken geniet ik nu van de luxe van tweepansgerechten. En omdat de pannetjes klein zijn en onze honger groot hebben we vandaag zelfs een drie gangen diner. Hoofdgerecht één is kip met courgette, hoofdgerecht twee is courgette met kip en het toetje is yoghurt met jam. Lekkerrrrr hoorrrrr!

Ik heb helaas besloten te stoppen met het plaatsen van foto's. De campings hebben hier allemaal goed en gratis Wi-Fi dus de tekst is met de telefoon nu geen probleem meer. Maar de foto's blijven dat wel. Gisteren bleef de bar zelfs langer voor mij open en mocht ik de laptop van de kroegbaas lenen, maar ondanks dat lukte het na lang proberen niet om meer dan één foto te plaatsen. Jullie kennen nu wél het plaatselijke Spaanse weerbericht.

Gerard zegt tegen mij het lastig te vinden te willen fietsen en tegelijkertijd op mijn gevecht met internet te moeten wachten. In het dagelijks leven spreken we beiden dit soort gevoelens eigenlijk niet uit. We zijn er trots op dat we vooraf afspraken eerlijk naar elkaar te zijn en dat dit het bewijs is, dat dit ons nu dus ook lukt. Dat voelt fijn. En Gerard brengt eigenlijk ook mijn frustratie onder woorden. De blog is als onderdeel van deze reis voor ons beiden en naar ik merk ook voor jou waardevol, maar dat geklooi met internet lijdt mij veel te veel af. Vanaf vandaag dus geen foto's meer. Weer iets los gelaten. Het blijft lastig maar ik begin het te leren.

Wat we zeker niet loslaten is ons dagdagelijkse telefoon gesprek met José en Marion. Zo blijven we op de hoogte van elkaars wedervaren en lief en leed en voelen we ons, ondanks de afstand, zeer met elkaar verbonden. Ook dat voelt heel goed.

Jij weer bedankt voor je reactie op deze blog. Gisteren weer zo'n mooie tekst van Hans en Leonie; erg fijn!

Morgen wacht ons weer een pittige dag met het nodige klimmen en we willen proberen iets van de vandaag gemiste kilometers (we reden er "maar" 60) in te lopen. Bovendien komen we morgen geen campings tegen dus het slapen wordt spannend.

Maar je weet het; jij hoort/leest hier alles als eerste. Tot morgen!