Wachten op de boot 16 mei

De meesten die dit verhaal lezen kennen mij. Maar omdat jij misschien bij toeval op dit verhaal bent gestuit een klein woord vooraf, zodat je weet wie ik ben; in hoofdlijnen althans. Oké dan, ik ben Ger van Vilsteren, 53 jaar geleden op 4 oktober 1960 geboren in Hattem, aan de overkant van de IJssel bij Zwolle. Met mijn vader die eerst militair en later als planoloog provincieambtenaar werd, ben ik samen met mijn moeder, broer en zusje vele malen meeverhuisd. Nu staat mijn huis vreugdevol in Zoetermeer, al ligt een klein een deel van mijn hart nog steeds in Groningen, waar ik in vanaf mijn middelbare schooltijd 16 jaar heb gewoond en mijn lief ontmoette. Daags voor mijn vertrek vier ik het dertig jarig huwelijksfeest met mijn lieve Joos, José voor jullie, die ik 37 jaar geleden al leerde kennen op het Sint Maartenscollege en bij dansschool Lesterhuis in Groningen. Samen met haar hoop ik nog lang net zo gelukkig te blijven als toen we gingen samenwonen aan de Turfsingel 66 in Groningen. En met haar samen hoop ik oud te worden tot ik de “oude Semelaar” zal zijn, waar we het 37 jaar geleden samen al over hadden. Ik kan nu weg want mijn lieve kinderen Anouk van 27, Thijs van 24 en Iris die op de dag voor vertrek 19 wordt, wonen nog thuis en ik ben trots op ze! Ze maken inmiddels hun eigen leuke, mooie en gelukkig steeds vaker (denk ik) verstandige keuzes. Ze hebben alle drie een leuke lieve vriend of vriendin en helpen de komende 31 dagen José thuis natuurlijk zoveel ze kunnen. Ik werk met groot plezier als (te) drukke controller bij SSC-ICT Haaglanden, onderdeel van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Waar dit fout ging? Door in 1979 naast mijn accountantsstudie zeven jaar te gaan werken op twee accountantskantoren en een jaar met tegenzin in militaire dienst. Door in de zeven heel mooie jaren bij PTT Post naar het westen te zijn gelokt, daar veertien jaar mijn kracht en kunde te geven aan het Ministerie van Economische Zaken en door zeven jaar geleden mijn huidige kantoorgebouw in Den Haag binnen te lopen bij de Shared Services Organisatie van toen nog het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Is dit voor jou genoeg voor nu ? Ik denk dat als je besluit al lezend met mee te reizen, je mij misschien nog wel beter zult leren kennen dan ik mijzelf. Want kun je jezelf ooit zo goed kennen als de ander ?