29 mei Eén bult is genoeg; kerk of kroeg? - Reisverslag uit Samos, Spanje van Ger Vilsteren - WaarBenJij.nu 29 mei Eén bult is genoeg; kerk of kroeg? - Reisverslag uit Samos, Spanje van Ger Vilsteren - WaarBenJij.nu

29 mei Eén bult is genoeg; kerk of kroeg?

Blijf op de hoogte en volg Ger

29 Mei 2014 | Spanje, Samos

Het was vandaag een overzichtelijke dag. Hetzelfde weer als gisteren en maar één bult: 45 kilometer ofwel zo'n 5 uur omhoog van 500 meter naar 1337 meter en in drie kwartier aan de andere kant weer naar beneden, naar 500 meter. En toch is ook vandaag weer van alles gebeurd:

Om te beginnen de voorspellingen van Pieter Hofland. Hij kondigde de pelgrim te paard aan waar ik je gisteren over vertelde. De tweede voorspelling hebben we vandaag gezien. Een klein vrouwtje die de Camino loopt met een vogelkooitje in de hand met daarin een echt vogeltje. Vandaag heeft ze het extra zwaar want het vogeltje kan niet tegen de regen dus zit het kooitje in een tas en heeft ze in haar andere hand een paraplu om te voorkomen dat het van boven inregent in de tas. En dit is geen grapje hoor, we hebben haar vandaag echt zien lopen.

We verwachten nu morgen de derde voorspelling van Pieter ook te zien. Het verhaal gaat namelijk dat op de Camino momenteel een man rondloopt die overspel heeft gepleegd. Als boetedoening loopt hij nu met een riksja achter zich waarin zijn vrouw zit naar Santiago. Als we ook hen tegenkomen laat ik het je morgen uiteraard weer als eerste weten. Hoewel dit een serieuze zaak is, kun je je vast voorstellen wat voor grapjes Gerard en ik maken over wat er gaat gebeuren als ze samen in Santiago aankomen ... .

Door alle regen, want anders dan gisteren eindigt de dag vandaag niet met zon maar met nog meer regen, lunchen we vandaag in een bushokje. Niet erg hoor, want het is een hele mooie en onze fietsen passen er ook nog in.

Dan verder omhoog naar de top. Vlak voor de top rijden we een prachtig gerestaureerd dorpje binnen: Ceibrero. In het kerkje halen we een stempel en de pater is zo vriendelijk om het door Gerard per ongeluk in tweeën gescheurde pelgrimspaspoort te plakken. Ik blijf wat langer zitten en zie hoe er een mis wordt voorbereid. Ik blijf hiervoor zitten en zo een klein beetje Hemelvaart te vieren. De mis is in het Duits en dat is logisch hier in Spanje, want je weet inmiddels: “Als pelgrim krijg je wat je.... “ In het Spaans had ik namelijk een stuk minder van de viering mee gekregen.

Ik besluit vandaag om Gerard wat beter in de gaten te houden, Want met de wind die gisteren weer even helemaal terug was verzuchtte Gerard: “Liever regen dan wind.” En wat hebben we vandaag?

Maar alle gekheid op een stokje; ik ben blij met dit bezinningsmoment. Zo blijft het ondanks al het fietsen toch ook een pelgrimage. Bij de voorbeden leg ik voor mezelf een verband met de familie, de vrienden in Zoetermeer en de mensen in de Wijngaard die door Matthé op de hoogte worden gehouden van mijn pelgrimsreis. Want er zijn ook pelgrims die niet op reis gaan.

Gerard ziet dit ietwat anders, maar gunt mij dit moment. Hij zet zijn fiets op een voor mij zichtbare plaats en duikt de kroeg in. Voor hem een mooie gelegenheid om wat in zijn schriftje te schrijven en bij 2 koppen koffie een beetje op te drogen.

Op het laatste deel van de helling rijd ik zoals steeds tijdens het klimmen een stuk vooruit op Gerard. Dat levert een leuk gesprek op met een jongen uit Barcelona. Boven vallen we beiden bijna van de fiets omdat we het de ander gunnen als eerste het hoogste punt van de dag te bereiken. Omdat het zo duidelijk niet gaat lukken besluiten we het bord maar hand in hand te passeren.

En in die stemming schreeuw ik met een high five op het eind 6 Italianen (die ook bergopwaarts volop met elkaar in gesprek blijven, een (“hoe maakt u het?”) Nederlands sprekende Fransman en uiteindelijk ook Gerard naar boven. Samen rijden we, eigenlijk voor het eerst vandaag, naar beneden naar Samos.

Met alle regen, we zijn beiden doorweekt tot onze sokken, besluiten we vandaag niet te kamperen. In plaats daarvan nemen we onze intrek in een hotel. Daar staat een zeer ingewikkelde enorme binnen barbecue annex fornuis waarin om vijf uur al het vuur wordt opgestookt voor twee stukjes vlees voor de eigenaar en zijn vrouw. Na een paar mooie gesprekken met elkaar gaan we om halftien naar boven om te bloggen en te slapen.
Nog 135 km naar Santiago.

Leuk Wiro, dat jij nu ook dagelijks een berichtje achterlaat. Ik ben nu al nieuwsgierig naar je reactie van morgen.

En morgen wordt Jeroen 30. Geen idee of je dit in het verre Bali tussen al je drukke werkzaamheden kunt lezen, maar desniettemin van Gerard en mij van harte gefeliciteerd!

  • 30 Mei 2014 - 00:05

    Carolien Planken:

    hi Ger en Zwager van Ger,

    jeetje nog een klein stukje, pfpfpfpfpfp zelfs bij 135 km te gaan denk ik zou het niet kunnen en willen.
    ik vind het iedere keer weer dat ik jou blog lees ongelooflijk wat jullie doen.
    gaan jullie dit in 1 dag doen of in 2 dagen?
    een hele goede reis nog ff ies, xxxx succes. gr Carolien

  • 30 Mei 2014 - 00:32

    Peter Van Veen:

    Hallo Ger,

    Ik hoop voor jullie dat er toch ook weer wat droge dagen aanbreken. Het zit jullie niet mee.
    Succes komend weekend, ik zal je volgende berichten pas zondagavond lezen.
    Maar nog steeds, CHAPEAU !!
    Peter

  • 30 Mei 2014 - 00:33

    José:

    Lieve Jeroen
    30 jaar, van harte gefeliciteerd!
    Een magisch getal voor Ger en mij. Je bent met het aantal jaren verbonden met ons. Jouw mams ( Marion), zwanger van jou en getuige bij ons huwelijk. 30 Jaar hebben we een dag voor Ger zijn vertrek met het gezin gevierd. Een hele tijd met veel mooie en dierbare herinneringen met elkaar maar ook met jou, ons eerste neefje :)!
    Veel liefs.

    Lieve mannen, morgen weer een klim en ik ben beniewd naar de man met de riksja.
    Veel Liefs en opbeurende knuffels.

  • 30 Mei 2014 - 15:43

    Marcella:

    Hallo Ger,

    Wat een prestatie heb(ben) jij/ jullie al gegeleverd.
    Nog niet zo lang meer te gaan en dan is je droom uitgekomen.
    Hoe bijzonder is dat!
    Ik ben benieuwd of het aan al je verwachtingen heeft voldaan.
    Straks weer fijn bij José en je gezinnetje.
    Ik heb bewondering voor je.

    Veel liefs Marcella

  • 31 Mei 2014 - 00:41

    Wiro:

    Hoi Ger, wat een mooie parallel: op hemelvaartsdag een klim maken. Mooi dat jullie elkaar de top gunnen en wat een genot is het om na een periode van hard werken, presteren en die top halen, jezelf ook het genot te gunnen van een heerlijk lange afdaling en te kunnen genieten van even niets meer hoeven.....

    Succes met de laatste 135km.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Ger

De meesten die dit verhaal lezen kennen mij. Maar omdat jij misschien bij toeval op dit verhaal bent gestuit een klein woord vooraf, zodat je weet wie ik ben; in hoofdlijnen althans. Oké dan, ik ben Ger van Vilsteren, 53 jaar geleden op 4 oktober 1960 geboren in Hattem, aan de overkant van de IJssel bij Zwolle. Met mijn vader die eerst militair en later als planoloog provincieambtenaar werd, ben ik samen met mijn moeder, broer en zusje vele malen meeverhuisd. Nu staat mijn huis vreugdevol in Zoetermeer, al ligt een klein een deel van mijn hart nog steeds in Groningen, waar ik in vanaf mijn middelbare schooltijd 16 jaar heb gewoond en mijn lief ontmoette. Daags voor mijn vertrek vier ik het dertig jarig huwelijksfeest met mijn lieve Joos, José voor jullie, die ik 37 jaar geleden al leerde kennen op het Sint Maartenscollege en bij dansschool Lesterhuis in Groningen. Samen met haar hoop ik nog lang net zo gelukkig te blijven als toen we gingen samenwonen aan de Turfsingel 66 in Groningen. En met haar samen hoop ik oud te worden tot ik de “oude Semelaar” zal zijn, waar we het 37 jaar geleden samen al over hadden. Ik kan nu weg want mijn lieve kinderen Anouk van 27, Thijs van 24 en Iris die op de dag voor vertrek 19 wordt, wonen nog thuis en ik ben trots op ze! Ze maken inmiddels hun eigen leuke, mooie en gelukkig steeds vaker (denk ik) verstandige keuzes. Ze hebben alle drie een leuke lieve vriend of vriendin en helpen de komende 31 dagen José thuis natuurlijk zoveel ze kunnen. Ik werk met groot plezier als (te) drukke controller bij SSC-ICT Haaglanden, onderdeel van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Waar dit fout ging? Door in 1979 naast mijn accountantsstudie zeven jaar te gaan werken op twee accountantskantoren en een jaar met tegenzin in militaire dienst. Door in de zeven heel mooie jaren bij PTT Post naar het westen te zijn gelokt, daar veertien jaar mijn kracht en kunde te geven aan het Ministerie van Economische Zaken en door zeven jaar geleden mijn huidige kantoorgebouw in Den Haag binnen te lopen bij de Shared Services Organisatie van toen nog het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Is dit voor jou genoeg voor nu ? Ik denk dat als je besluit al lezend met mee te reizen, je mij misschien nog wel beter zult leren kennen dan ik mijzelf. Want kun je jezelf ooit zo goed kennen als de ander ?

Actief sinds 21 April 2014
Verslag gelezen: 275
Totaal aantal bezoekers 22647

Voorgaande reizen:

05 Mei 2014 - 05 Juni 2014

Fietstocht van de schelp

Landen bezocht: