28 mei Niet voor het uitzicht
Blijf op de hoogte en volg Ger
28 Mei 2014 | Spanje, Villafranca del Bierzo
Ongelooflijk, dan sta je als eerste op rond half zes en ben je ongelogen drie kwartier bezig met plastic zakjes om je rugzak in te pakken, terwijl dat ook op de gang of de avond ervoor kan. Je snapt het al, we hebben weer een top nacht achter de rug. Afijn we zijn wel lekker vroeg weg.
Het is bijzonder weer. De wolken hangen zo laag dat de toppen van de bergen erin schuil gaan. Van onze berg dus ook. Wat we wel zien is een prachtige regenboog boven de weg die ons de weg lijkt te wijzen. Even later rollen de wolken over de berg en de weg en weer iets later hebben we uitzicht op diezelfde wolken nu beneden ons. Boven miezert het en is het een graad of vier. Vlak voor de top gaan we een albergue in voor een kop koffie. Die mogen we zelf pakken en afrekenen gaat hier op vertrouwen. We nemen er een stuk muesli taart bij. Er brandt een lekker vuurtje in de openhaard, maar de massage en reiki meditatie laten we zitten.
Dit vuurtje is trouwens het antwoord op de prijsvraag van 2 weken geleden. In Frankrijk en ook hier in Spanje worden nog veel huizen met houtvuur verwarmd. Tijdens de koude dagen ruik je hier deze houtvuren als je de dorpjes binnenrijdt. Ik vind dit lekker ruiken en het doet me denken aan onze houtkachel thuis. Helaas is dit door niemand geraden.
En dan opeens is daar de top met het Cruz de Ferro. Van een afstand zie je een berg stenen van een meter of 6 hoog met in het midden een houten paal van weer 6 meter met daarop een eenvoudig ijzeren kruis. Als we dichterbij komen zien we dat op veel stenen namen en wensen geschreven zijn en dat er foto's en andere kleine dingen tussen liggen. Wij maken ook foto’s en gaan dan bij het kapelletje zitten. In gedachten/gebed sta ik stil bij wat hier op deze berg aan de hand is. Zoveel mensen die hier een steen achterlieten. Voor iets in hun verleden dat ze achter zich willen laten, vooruitkijkend op wat in hun leven komen gaat, of ter nagedachtenis aan of kracht voor een dierbaar iemand. Deze berg stenen is gevormd in vele jaren terwijl wij alleen de recente buitenste stenen en wensen van de afgelopen periode zien. Wat zou er van al deze gedachten, gebeden en wensen terecht zijn gekomen? Hoe zou het nu met deze mensen gaan? Gerard en ik leggen ieder ook een steen neer. Ik de steen die iemand op het afstand monument naast de Leirekensroute in België had gelegd. Het monument dat aangaf dat het vanaf daar nog 2000 km is naar Santiago. Voor mij is het geen steen voor onverwerkt verleden of dramatische koerswijzigingen naar de toekomst. Ik ben eigenlijk best content met mijn huidige leven, heb ik de afgelopen weken gemerkt.
De afdaling van 1500 naar 500 meter is erg mooi. We moeten wel goed opletten, want de weg is erg slecht. Om toch van het uitzicht te genieten stoppen we dus af en toe. Ineens na een haarspeld bocht rijden we El Acebo binnen; een knus authentiek dorpje van één smal slingerend straatje met overhangende balkons. We passeren een pelgrim te paard (iets voor jullie Anouk en Iris?) en een monument voor de pelgrims op de fiets die door een ongeluk Santiago niet hebben gehaald.
Omdat we vandaag geen brood kunnen kopen bestellen we beneden op een plein in de zon een pelgrimslunch. De 30 km daarna naar de camping zijn mooi maar vallen ons zwaar. Maar uiteraard redden we het.
Morgen hebben we weer een zware etappe voor de boeg waarin we vanaf de start in 30 km van 500 meter opnieuw naar 1500 meter moeten klimmen. Daarna is het nog zo'n 170 km met de nodige maar wel kleinere hoogte verschillen naar Santiago. Ik begin hier naar uit te kijken, vooral ‘s-middags. Drieëneenhalve week fietsen, ik merk dat het voor mij langzamerhand genoeg is geweest.
Qua gewicht wel ik nog wel even door. Hier op de camping staat zo'n ouderwetse balans weegschaal voor zakken meel. Nu ga ik er op staan en zie dat ik sinds mijn vertrek 7 kg ben afgevallen. Samen met de 6 kg voor vertrek een prettige score, al wil ik eigenlijk nog wel iets meer afvallen.
Ik moet vandaag nog even op mijn blog van gisteren terugkomen. Want één van de dochters van Gerard gaf vanmorgen een reactie per sms. Want wat blijkt, Gerard kijkt wel degelijk opzij maar vertelt er minder over. Dat bewijst hij vandaag door te stoppen bij een oud kerkje waar nu een museum is ingericht en drie mannetjes klaar zitten om een stempel in ons paspoort te zetten.
Uiteraard hebben Gerard en ik ook na-gesproken over de lengte van onze pauzes. Beiden tillen we er niet zwaar aan, maar het is een feit dat we bij mooi weer anders naar de ideale dagindeling kijken. Gerard wil vooral eerst het doen en dan het genieten, terwijl ik vooral de gelegenheid wil grijpen als die zich voordoet. Wel anders, maar gelukkig niet principieel.
En met het typen van deze blije woorden sluit ik om tweeëntwintig uur achtenveertig mijn ogen. Gerard ligt al enige tijd lekker te slapen. Maar voor ik de telefoon afsluit wil ik nog wel Roel feliciteren die morgen 29 mei jarig is: van Harte!!
Het is bijzonder weer. De wolken hangen zo laag dat de toppen van de bergen erin schuil gaan. Van onze berg dus ook. Wat we wel zien is een prachtige regenboog boven de weg die ons de weg lijkt te wijzen. Even later rollen de wolken over de berg en de weg en weer iets later hebben we uitzicht op diezelfde wolken nu beneden ons. Boven miezert het en is het een graad of vier. Vlak voor de top gaan we een albergue in voor een kop koffie. Die mogen we zelf pakken en afrekenen gaat hier op vertrouwen. We nemen er een stuk muesli taart bij. Er brandt een lekker vuurtje in de openhaard, maar de massage en reiki meditatie laten we zitten.
Dit vuurtje is trouwens het antwoord op de prijsvraag van 2 weken geleden. In Frankrijk en ook hier in Spanje worden nog veel huizen met houtvuur verwarmd. Tijdens de koude dagen ruik je hier deze houtvuren als je de dorpjes binnenrijdt. Ik vind dit lekker ruiken en het doet me denken aan onze houtkachel thuis. Helaas is dit door niemand geraden.
En dan opeens is daar de top met het Cruz de Ferro. Van een afstand zie je een berg stenen van een meter of 6 hoog met in het midden een houten paal van weer 6 meter met daarop een eenvoudig ijzeren kruis. Als we dichterbij komen zien we dat op veel stenen namen en wensen geschreven zijn en dat er foto's en andere kleine dingen tussen liggen. Wij maken ook foto’s en gaan dan bij het kapelletje zitten. In gedachten/gebed sta ik stil bij wat hier op deze berg aan de hand is. Zoveel mensen die hier een steen achterlieten. Voor iets in hun verleden dat ze achter zich willen laten, vooruitkijkend op wat in hun leven komen gaat, of ter nagedachtenis aan of kracht voor een dierbaar iemand. Deze berg stenen is gevormd in vele jaren terwijl wij alleen de recente buitenste stenen en wensen van de afgelopen periode zien. Wat zou er van al deze gedachten, gebeden en wensen terecht zijn gekomen? Hoe zou het nu met deze mensen gaan? Gerard en ik leggen ieder ook een steen neer. Ik de steen die iemand op het afstand monument naast de Leirekensroute in België had gelegd. Het monument dat aangaf dat het vanaf daar nog 2000 km is naar Santiago. Voor mij is het geen steen voor onverwerkt verleden of dramatische koerswijzigingen naar de toekomst. Ik ben eigenlijk best content met mijn huidige leven, heb ik de afgelopen weken gemerkt.
De afdaling van 1500 naar 500 meter is erg mooi. We moeten wel goed opletten, want de weg is erg slecht. Om toch van het uitzicht te genieten stoppen we dus af en toe. Ineens na een haarspeld bocht rijden we El Acebo binnen; een knus authentiek dorpje van één smal slingerend straatje met overhangende balkons. We passeren een pelgrim te paard (iets voor jullie Anouk en Iris?) en een monument voor de pelgrims op de fiets die door een ongeluk Santiago niet hebben gehaald.
Omdat we vandaag geen brood kunnen kopen bestellen we beneden op een plein in de zon een pelgrimslunch. De 30 km daarna naar de camping zijn mooi maar vallen ons zwaar. Maar uiteraard redden we het.
Morgen hebben we weer een zware etappe voor de boeg waarin we vanaf de start in 30 km van 500 meter opnieuw naar 1500 meter moeten klimmen. Daarna is het nog zo'n 170 km met de nodige maar wel kleinere hoogte verschillen naar Santiago. Ik begin hier naar uit te kijken, vooral ‘s-middags. Drieëneenhalve week fietsen, ik merk dat het voor mij langzamerhand genoeg is geweest.
Qua gewicht wel ik nog wel even door. Hier op de camping staat zo'n ouderwetse balans weegschaal voor zakken meel. Nu ga ik er op staan en zie dat ik sinds mijn vertrek 7 kg ben afgevallen. Samen met de 6 kg voor vertrek een prettige score, al wil ik eigenlijk nog wel iets meer afvallen.
Ik moet vandaag nog even op mijn blog van gisteren terugkomen. Want één van de dochters van Gerard gaf vanmorgen een reactie per sms. Want wat blijkt, Gerard kijkt wel degelijk opzij maar vertelt er minder over. Dat bewijst hij vandaag door te stoppen bij een oud kerkje waar nu een museum is ingericht en drie mannetjes klaar zitten om een stempel in ons paspoort te zetten.
Uiteraard hebben Gerard en ik ook na-gesproken over de lengte van onze pauzes. Beiden tillen we er niet zwaar aan, maar het is een feit dat we bij mooi weer anders naar de ideale dagindeling kijken. Gerard wil vooral eerst het doen en dan het genieten, terwijl ik vooral de gelegenheid wil grijpen als die zich voordoet. Wel anders, maar gelukkig niet principieel.
En met het typen van deze blije woorden sluit ik om tweeëntwintig uur achtenveertig mijn ogen. Gerard ligt al enige tijd lekker te slapen. Maar voor ik de telefoon afsluit wil ik nog wel Roel feliciteren die morgen 29 mei jarig is: van Harte!!
-
29 Mei 2014 - 21:52
Hans En Ingrid:
Lieve Ger,
Dat je het na 3,5 week wel hebt gehad zal niemand vreemd vinden. De kou en regen hebben je het niet makkelijk gemaakt.
We vinden het ongelooflijk moedig van je.... Wij hopen dan ook dat wanneer je aan het eind van deze mooie, maar barre tocht bent, het je heeft gebracht wat je er van verwachtte.
Al met al een geweldige ervaring welke je nooit zult vergeten!
We wensen je heel veel kracht voor de laatste lootjes enne, je hoeft echt niet meer af te vallen hoor!,
We kijken uit naar je thuiskomst Ger!
-
29 Mei 2014 - 22:11
Hans En Leonie :
Hoi Ger, we zijn net terug van de Griek in de Dorpsstraat. Maria, de bazin, vroeg of je al begonnen was met je fietstocht. Toen we vertelden dat je er al bijna was, verklaarde ze met haar hand op hart dat ze de laatste dagen aan je zou denken. Ook wist zij zich nog te herinneren dat Hans het klooster in zou gaan. Jullie hebben duidelijk indruk gemaakt toen we er de laatste keer waren.
We kunnen ons voorstellen dat je er klaar mee bent. Gelukkig ben je er bijna. Wat zal je genieten van het moment van aankomst. We kijken nu al uit naar jouw verslag hier over. Sterkte voor de laatste kilometers.Groetjes, ook aan je zwager. Het kaarsje blijft voor je/jullie branden. Liefs, Hans&Leonie -
29 Mei 2014 - 22:38
Tante Wil [tante Van Ger]:
Lieve ger.
Ik vind het fantastisch wat jullie samen doen, nog even doorbijten en dan komt de voldoening dat de tocht geslaagd is.
nog heel veel succes en groetjes van tante Wil. -
29 Mei 2014 - 23:51
José:
Lieve schat,
Nu nog de laatste loodjes en tja die wegen zwaar. Ik weet zeker dat je samen met Gerard de eindbestemming gaat bereiken. Wat een enorme prestatie /belevingen. Ik ben ongelooflijk trots op jou/jullie. Ik wens jullie nog een paar zonnige dagen toe want die hebben jullie zeker verdiend. Jullie zijn er bijna......., jullie zijn er bijna.........!
Liefs José
-
01 Juni 2014 - 17:00
Roel:
bedankt! Heb je de kalender van de wc mee op de fiets? Deze 29 mei blijkt de koudste 29 mei ooit gemeten in De Bilt te zijn geweest. Gelukkig toch fijne verjaardag gehad en de rest van dit lange Hemelsvaartweekend was/is het prachtig weer. Tom heeft met Proteus de 11-steden geroeid, Marjon en ik hadden een VW Camperbusje T4 gehuurd (omdat de eerste week van mei wel erg koud was geweest in de tent; en om een eens een kleine camper uit te proberen) en hebben een fijn lang weekend Friesland gehad (Boerderijcamping Fugelfry in Hichtum, bij Bolsward). Veel plezier nog in Santiago, en tot ziens in Otterlo (?!), groetjes, Roel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
