25 mei Easy does it
Blijf op de hoogte en volg Ger
25 Mei 2014 | Spanje, Carrión de los Condes
Vandaag weer een goede fietsdag. Bijna vlak terrein, in ieder geval het vlakste stukje van de Spaanse route en tot twee uur geen zuchtje wind. En dat is maar goed ook want Gerard voelt zich vanmorgen niet helemaal lekker. Maar hij wil wel fietsen dus we gaan rustig van start.
Het is zondag dus de winkels zijn dicht en dat is best onhandig als je juist vandaag je laatste velletje wc papier gebruikt. Ook de bakkers zijn dicht maar daar heeft Gerard een creatieve oplossing voor…
Juist als we weg willen rijden stopt er een rij "Quatrelles", Renault Viertjes. Er worden over en weer bewonderende woorden gesproken en foto's gemaakt. De "Quatrelles zijn op reis van Frankrijk naar Portugal. Op de auto's staan de plaatsen van de route, maar die vergeet ik te registreren.
We lunchen in Boadilla del Camino en vieren daar met een beker melk dat Gerard halverwege is.
Voor mij voelt dit eigenlijk net zo en dat kleurt vervolgens een deel van mijn middag. Ik merk bij mezelf namelijk een melancholisch gevoel. Wat eerst een idee was en enkele dagen geleden door alle wind zelfs even buiten bereik leek, is nu realiteit. Nog zes dagen fietsen, dat we dat kunnen is nu green vraag meer, en we zijn in Santiago de Compostella! Dat de route vandaag alweer eindigt met een relatief saai stuk 20 kilometer rechte licht stijgende weg, doet hier niets aan af. De pelgrims te voet hebben het hier pas echt saai, want hun met Europees geld aangelegde pad ligt pal naast deze saaie weg, en zij doen over dit stuk minstens een halve dag.
Maar ook het besef dat ik al drie weken weg ben komt even hard binnen. Ik mis de kinderen en José. Iedere avond bellen is heel fijn maar elkaar even zien, aanraken en knuffelen zit er niet in. Opeens mis ik dat heel erg. José heeft vandaag ongeveer hetzelfde gevoel en voorzichtig begint ze met aftellen. Ik wil dat nog niet. Het is bijzonder hier te zijn en dit te kunnen. Hiervan wil ik tot de laatste dag en minuut blijven genieten.
Opvallend is dat Gerard vandaag ook een zelfde soort gevoel heeft. Hij gebruikt het woord heimwee al is dat niet precies de goede omschrijving. Bijzonder dat verschillende mensen, aanvankelijk onuitgesproken, sommigen op heel verschillende plaatsen, door dezelfde gevoelens zo met elkaar verbonden kunnen zijn.
Om vijf uur arriveren we vandaag al op de camping en dat is lekker, want we nu liggen we tot de zon achter de bomen verdwijnt nog even lekker in het zonnetje. Om zeven uur rijden we het dorp weer in, waar we het Pelgrims menu eten. Het omhoog rijden gaat zo zonder bagage een stuk makkelijker en is zelfs even bijna een feestje.
Om kwart over negen zijn we weer terug op de camping en besluiten we gelijk maar in de tent te gaan liggen, want het is inmiddels weer knap koud geworden. Gerard wil nog wat lezen. Ik ben benieuwd of dat nog gelukt is, want ik val boven deze blog in slaap. Helaas zonder te saven, dus typ ik het laatste gedeelte maandag ochtend om zes uur opnieuw.
Het is zondag dus de winkels zijn dicht en dat is best onhandig als je juist vandaag je laatste velletje wc papier gebruikt. Ook de bakkers zijn dicht maar daar heeft Gerard een creatieve oplossing voor…
Juist als we weg willen rijden stopt er een rij "Quatrelles", Renault Viertjes. Er worden over en weer bewonderende woorden gesproken en foto's gemaakt. De "Quatrelles zijn op reis van Frankrijk naar Portugal. Op de auto's staan de plaatsen van de route, maar die vergeet ik te registreren.
We lunchen in Boadilla del Camino en vieren daar met een beker melk dat Gerard halverwege is.
Voor mij voelt dit eigenlijk net zo en dat kleurt vervolgens een deel van mijn middag. Ik merk bij mezelf namelijk een melancholisch gevoel. Wat eerst een idee was en enkele dagen geleden door alle wind zelfs even buiten bereik leek, is nu realiteit. Nog zes dagen fietsen, dat we dat kunnen is nu green vraag meer, en we zijn in Santiago de Compostella! Dat de route vandaag alweer eindigt met een relatief saai stuk 20 kilometer rechte licht stijgende weg, doet hier niets aan af. De pelgrims te voet hebben het hier pas echt saai, want hun met Europees geld aangelegde pad ligt pal naast deze saaie weg, en zij doen over dit stuk minstens een halve dag.
Maar ook het besef dat ik al drie weken weg ben komt even hard binnen. Ik mis de kinderen en José. Iedere avond bellen is heel fijn maar elkaar even zien, aanraken en knuffelen zit er niet in. Opeens mis ik dat heel erg. José heeft vandaag ongeveer hetzelfde gevoel en voorzichtig begint ze met aftellen. Ik wil dat nog niet. Het is bijzonder hier te zijn en dit te kunnen. Hiervan wil ik tot de laatste dag en minuut blijven genieten.
Opvallend is dat Gerard vandaag ook een zelfde soort gevoel heeft. Hij gebruikt het woord heimwee al is dat niet precies de goede omschrijving. Bijzonder dat verschillende mensen, aanvankelijk onuitgesproken, sommigen op heel verschillende plaatsen, door dezelfde gevoelens zo met elkaar verbonden kunnen zijn.
Om vijf uur arriveren we vandaag al op de camping en dat is lekker, want we nu liggen we tot de zon achter de bomen verdwijnt nog even lekker in het zonnetje. Om zeven uur rijden we het dorp weer in, waar we het Pelgrims menu eten. Het omhoog rijden gaat zo zonder bagage een stuk makkelijker en is zelfs even bijna een feestje.
Om kwart over negen zijn we weer terug op de camping en besluiten we gelijk maar in de tent te gaan liggen, want het is inmiddels weer knap koud geworden. Gerard wil nog wat lezen. Ik ben benieuwd of dat nog gelukt is, want ik val boven deze blog in slaap. Helaas zonder te saven, dus typ ik het laatste gedeelte maandag ochtend om zes uur opnieuw.
-
26 Mei 2014 - 09:03
Ger:
Tessa,
ik ben ook trots op jou! De eerste rit vanuit st Jean is dan ook erg heftig. zo'n klim zijn wij tot nu toe niet meer tegen gekomen.
Ga zo door !!!
-
26 Mei 2014 - 09:07
Ger:
Ria, e.a.
Fijn dat alles tijdens de vormselviering goed is gegaan.
Ook daarmee een met alle voorbereidingen is ook een grootse prestatie neergezet.
pd. Kunnen Gerard en ik ook broodjes bij jullie bestellen?
-
26 Mei 2014 - 09:42
Wiro:
Hoi Ger, ik deel en begrijp je melancholie ( Margriet en ik hebben onze eigen pelgrimage), bedenk dat dat het weerzien straks weer een extra dimensie geeft :-). Succes vandaag! -
26 Mei 2014 - 11:05
Pa Theo:
Hi Ger en Gerard
Dat schiet al lekker op. In mijn autoatlas de laatste twee bladzijden nog volmaken. Succes verder.
Pa Theo -
26 Mei 2014 - 12:23
Janny :
Ha Ger en Gerard
We vinden jullie kanjers!! Ger het eerste stuk toch regelmatig afzien zoals we lazen, maar niet te stoppen.
En nu samen met Gerard ook weer een bijzondere voortzetting , inspanning en een samen beleven.
We wensen jullie nog veel fietsplezier en pelgrimgevoel en sterkte met de laatste week.
Bedankt dat we een stuk deelgenoot mogen zijn van deze tocht.
Lieve groet uit Voorthuizen, Janny en de rest -
26 Mei 2014 - 19:06
Harry:
Hi Ger,
Wat een fantastische prestatie tot dusverre. Ik zag de foto's van Anton in waterland Nederland bij de pont. Dan dat hele stuk alleen en dan nu in bergenland Spanje met Gerard. De laatste loodjes wegen het zwaarst, maar je houdt het vast vol! Harry -
26 Mei 2014 - 23:20
Ernestine Boere:
Geniet nog van de laatste dagen; nu dicht bij het doel! Vrijheid, natuur(krachten) en een zelfgekozen bestemming. Wat een bijzondere episode in je leven.
Ik leef met je mee.
Ernestine -
28 Mei 2014 - 00:35
Carolien Planken:
hi Ger,
Ik dacht ga je ff schrijven en bij lezen over je fietstocht, maar zie dat het al best laat geworden is. morgen hoop ik je verder te schrijven,wat ik tot nu toe gelezen heb vind ik fantastisch vind het ongelooflijk hoe je dit doet en volhoudt nu de laatste 2 weken samen met je zwager. top!!! tot schrijfs. groetjes en liefs van carolien ook voor josé en de kinderen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
