Naar Sint Jacob?

Oké dan, fietsen dus. Maar waarom naar Santiago de Compostella, het “Sterrenveld van Sint Jacob, de laatste rustplaats van de apostel Jacobus, de visserviend van Jezus, die ruim na zijn dood nog op een groot wit paard met de Spaanse bevolking succesvol streed om de Moren uit hun land te verdrijven.
Gaat het om het om zijn relieken, dat wat nog van hem over is en zegen geeft, of de enorme en fraaie kathedraal die op het sterrenveld over zijn laatste begraafplaats werd heen gebouwd.
Of is het de krent op de pap, als het ons lukt fietsend te geraken tot Finisterre, het meest westelijk puntje van het Europese vasteland?
Dat is het allemaal niet en aarzelend toch wel.

Het is ook een keer iets anders, iets bijzonders willen doen. Aan mezelf bewijzen dat ik het kan. Misschien ook wel de bewonderende oogopslag en woorden van de ervaringsdeskundige of degenen die zoiets nog (!) niet ondernomen hebben. Het rondje IJsselmeer drie jaar geleden bewijst mij dat ik dit fysiek kan, dat ik het onderweg zijn leuk vind0 en dat het mij goed doet.

Toen ik mij vorig jaar aanmeldde bij het Santiago genootschap (Santiago.nl) en voor het eerste kennismaakte met “De weg naar Buiten”, “De weg naar binnen” en "De weg gegaan” moest ik kiezen tussen een religieus, spiritueel, sportief, cultureel of ander motief. Ik koos en kies voor spiritueel en sportief. Cultureel zeker niet, ik wil alleen wel de kathedraal van Chartres bezoeken en proberen het beroemde labyrint te lopen dat daar al eeuwen geleden als mozaïek in de vloer is aangebracht.

Maar ik merk nu dat met mijn tocht tussen Pasen en Pinksteren mijn religieus beleven zich verdiept. Ik wil tijdens de tocht nadenken over mijn betrokkenheid binnen de kerk en of ik nog wel bij deze of een andere kerk wil horen en welke plaats ik God wil geven in mijn verder leven. En ik wil als het even kan onderweg op zondag naar de kerk. Ooit wilde ik pater in de missie worden, wat is daar nu nog van over ?

Tja, ik heb dus toch een religieus motief. Afijn, bij het aanvragen van mijn compostella na aankomst in Santiago en het meemaken van de pelgrimsmis kan ik dit nog definitief beslissen.

Maar één ding weet ik wel. Ik wil deze weg een keer meemaken.

Dit idee begon te rijpen toen ik jaren terug tijdens een kort vakantieweekje een fietstocht maakte naar recreatiegebied Het Twiske en daar onderweg een boekenstalletje vond van Rink van Fucht en Marijke Schut die samen “Een ware hartstocht” maakten en over elkaar vóór en tijdens deze tocht een boek schreven. Ik heb het nu drie keer gelezen. En het boek van Rob Greiner "Ketter tegen wil en dank" over de katharen in Zuid Frankrijk, beleeft door de wees Sebastiaan die door de plaatselijke pastoor vanuit de noord Franse Elzas op pelgrimsticht wordt gestuurd, omdat hij zich al te kritische vragen veroorlooft over Godsdienst vraagstukken en de motieven van de toch goed met hem voorhebbende pastoor.

Er is geen andere aanleiding dan dat. Maar als je project is afgerond, je fiets aan vervanging toe is, je een bovenmatig aantal verlofdagen hebt, dit jaar er geen diploma uitreikingen zijn van je kinderen, je baas je toestemming geeft en ook je vrouw (eerst nog wijfelend) instemt, dan is de tijd gekomen.

Daarom zei ik in september dat ik 5 mei zou vertrekken. Daarom vertelde ik dat in november tegen Gerard mijn zwager, die besloot mee te gaan. Daarom boekten we in februari het ontmoetingshotel in Biaritz en de terugreis per vliegtuig vanuit Santiago. En daarom ben ik nu toch nog verbaasd dat het echt gaat gebeuren.Volgende week maandag 5 mei om 8 uur vertrek ik vanuit Zoetermeer.

Daarna onderweg; meld ik mij hier weer.